Η Χάρις Αλεξίου (πραγματικό όνομα: Χαρίκλεια Ρουπάκα) (Θήβα, 27 Δεκεμβρίου 1950) είναι Ελληνίδα τραγουδίστρια, μία από τις σημαντικότερες του ελληνικού τραγουδιού. Η πρώτη γυναίκα τραγουδίστρια σε πωλήσεις δίσκων στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού.
Είναι μία από τις δημοφιλέστερες Ελληνίδες τραγουδίστριες και βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του ελληνικού τραγουδιού από τη δεκαετία του 1970. Έχει συνεργαστεί με όλους σχεδόν τους μεγάλους τραγουδιστές, μουσικοσυνθέτες και στιχουργούς, παλαιότερους και νεότερους, είτε δισκογραφικά είτε σε μουσικές σκηνές, πίστες και συναυλίες: Μάνο Λοΐζο, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Αντώνη Βαρδή, Γιάννη Πάριο, Δήμητρα Γαλάνη, Γιώργο Νταλάρα, Άννα Βίσση, Βίκυ Μοσχολιού, Γιάννη Σπανό, Άλκηστη Πρωτοψάλτη, Ελευθερία Αρβανιτάκη, Μίκη Θεοδωράκη, Μάνο Χατζιδάκι, Νικόλα Άσιμο, Αντώνη Μιτζέλο, Γιώργο Ζαμπέτα, Θάνο Μικρούτσικο, Λευτέρη Παπαδόπουλο, Μάνο Ελευθερίου, Λίνα Νικολακοπούλου, Κώστα Χατζή, Μανώλη Ρασούλη, Σωκράτη Μάλαμα, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Γιάννη Σπάθα, Νίκο Πορτοκάλογλου, Αφροδίτη Μάνου,Αθηναϊκή Κομπανία, Λαυρέντη Μαχαιρίτσα, Γιάννη Κότσιρα, Χρήστο Νικολόπουλο, Νίκο Αντύπα, Νίκο Μωραΐτη, Στάθη Δρογώση και πολλούς άλλους. Έχει εμφανιστεί στις κορυφαίες αίθουσες του κόσμου και έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις.
Έχει ηχογραφήσει πάνω από 30 προσωπικούς δίσκους. Παρότι η ίδια δε συνηθίζει να αναφέρεται στις πωλήσεις των δίσκων της, σύμφωνα με την έρευνα του Πέτρου Δραγουμάνου (2009),[1] η Χάρις Αλεξίου είναι στην πρώτη θέση μεταξύ των τραγουδιστριών και συνολικά στην τρίτη πίσω από τους Γιώργο Νταλάρα και Γιάννη Πάριο στην κατάταξη με τις περισσότερες πωλήσεις προσωπικών δίσκων που έχουν γίνει χρυσοί ή πλατινένιοι από το 1970 έως το 2009. Σύμφωνα με την ίδια πηγή, οκτώ από τους προσωπικούς της δίσκους έχουν ξεπεράσει τις 11.000.000 πωλήσεις, ούσα η μόνη γυναίκα τραγουδίστρια που το έχει καταφέρει στην ελληνική δισκογραφία. Το γεγονός ότι οι προαναφερόμενοι προσωπικοί δίσκοι χαρακτηρίζονται από διαφορετικά μουσικά στυλ (δημοτικά, ρεμπέτικα, παλιά, σύγχρονα και έντεχνα λαϊκά, μπαλάντες), εμπεριέχουν τραγούδια διαφόρων συνθετών και έχουν εκδοθεί μεταξύ σχεδόν σταθερών χρονικών διαστημάτων από το 1977 έως το 2003 αποδεικνύει αφενός την αδιαμφισβήτητη προσφορά της Αλεξίου στα μουσικά πράγματα του τόπου και αφετέρου τη συνεπή και αδιάλειπτη επαφή της με τον κόσμο όλα αυτά τα χρόνια. Καθολική είναι και η αποδοχή της από τους συναδέλφους της στο χώρο του ελληνικού τραγουδιού. Ο Στέλιος Καζαντζίδης στη συνέντευξή του στον Θανάση Λάλα στην εκπομπή "Φάρμα των Ανθρώπων" στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ το 1993 είχε χαρακτηρίσει τη φωνή της Αλεξίου ως μεγάλη φωνή, ό,τι καλύτερο έχει βγάλει αυτός ο τόπος. Ο Μάνος Χατζηδάκις θα δηλώσει για εκείνη «Η Αλεξίου είναι πολύ μεγάλη καλλιτέχνις και οπωσδήποτε είχε τη θέση της σ’ αυτό το χώρο. Μου θυμίζει την Μπάρμπαρα Στρέιζαντ, δεν είναι ντόπια υπόθεση», η Ελένη Βιτάλη θα δηλώσει στον Τάσο Τρύφωνος στην εκπομπή Τετ α τετ "είναι μεγάλη καλλιτέχνις , δώρο θεού" , ο Θάνος Μικρούτσικος έχει δηλώσει "έγινε η συνισταμένη της συνείδησης του νεοέλληνα". Ο Γρηγόρης Μπιθικωτσης όταν πρώτοακουει την Αλεξίου θα πει στον Μάκη Ματσα "αυτή η φωνή έχει στασιδι στην εκκλησία"
Γεννήθηκε στη Θήβα το 1950 και από το 1958 ζει στην Αθήνα. Ο πατέρας της ήταν αγρότης από τη Θήβα και η μητέρα της μοδίστρα Μικρασιάτισσα.
Δεκαετία '70[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1970 είναι η χρονιά που η 20χρονη Χάρις Αλεξίου παρουσιάζεται στη δισκογραφία με δίσκο 45 στροφών και το τραγούδι Οταν πίνει μια γυναίκα των Βασίλη Βασιλειάδη και Πυθαγόρα.
Το 1971 και 1972 ηχογραφεί, πάντα σε δίσκους 45 στροφών, τραγούδια των Απόστολου Καλδάρα, Γιώργου Χατζηνάσιου, Τ. Βοσκόπουλου και Μάνου Χατζιδάκι.
Το 1972 έρχεται ο πρώτος σημαντικός σταθμός στη δισκογραφία της με τη συμμετοχή της στον δίσκο Μικρά Ασία των Απόστολου Καλδάρα και Πυθαγόρα, με τον Γιώργο Νταλάρα. Μουσικό έργο ιστορικής αξίας που τη δεκαετία του '70 θα μπει σε κάθε ελληνική δισκοθήκη, θα σημειώσει ρεκόρ πωλήσεων και αυτοδίκαια θα ενταχθεί στις "100 Μεγαλύτερες Ηχογραφήσεις του Αιώνα" της MINOS - EMI. Για το δίσκο αυτό ερμηνεύει τρία τραγούδια, τα «Δυο παλικάρια απ' το Αϊβαλί», «Μαρμαρωμένος βασιλιάς» και «Πήρε φωτιά το Κορδελιό». Την ίδια χρονιά κάνει και τη μία και μοναδική εμφάνισή της στον κινηματογράφο, στην ταινία Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας του Οδυσσέα Κωστελέτου, ερμηνεύοντας το τραγούδι «Ήτανε τ' όνειρο μικρό (Δυο καημοί)» των Μίμη Πλέσσα και Λευτέρη Παπαδόπουλου. Παράλληλα εμφανίζεται στα μεγάλα νυχτερινά κέντρα της Αθήνας στο πλευρό των Τόλη Βοσκόπουλου και Στράτου Διονυσίου.
Το 1973 συμμετέχει στον δίσκο Βυζαντινός Εσπερινός των Απόστολου Καλδάρα και Λευτέρη Παπαδόπουλου, ξανά με τον Γιώργο Νταλάρα, με τραγούδια όπως τα «Καμπάνα του εσπερινού» και «Βάρα νταγερέ».
Το 1974 έρχεται η πρώτη δισκογραφική συνεργασία με τον Μάνο Λοΐζο με τη συμμετοχή της Χάριτος Αλεξίου στο δίσκο Καλημέρα Ήλιε των Μάνου Λοΐζου, Δ. Χριστοδούλου, με τέσσερα τραγούδια, μεταξύ των οποίων τα «Μια καλημέρα» και «Ποιος το ξέρει». Η συνάντηση με τον Μάνο Λοΐζο αποτελεί την αρχή μιας ουσιαστικής φιλίας και μιας σπουδαίας συνεργασίας. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο Οδός Αριστοτέλους των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου, με τους Γιάννη Πάριο και Γιάννη Καλατζή, με τέσσερα τραγούδια. Από αυτά θα ξεχωρίσει το ομώνυμο, το οποίο θα αποτελέσει και ορόσημο για την πορεία της Αλεξίου, καθώς, όπως θα δηλώσει η ίδια αργότερα, σε αυτό το τραγούδι αισθάνθηκε ότι «βρήκε τη φωνή της», στους τόνους του κοντράλτο. Επίσης, τη χρονιά αυτή συμμετέχει στους δίσκους Προδομένος λαός του Μίκη Θεοδωράκη, Ω! Τι κόσμος μπαμπά του Βασίλη Δημητρίου και Άσπρο-Μαύρο του Γιώργου Χατζηνάσιου. Τέλος, συμμετέχει και στους δίσκους Για ρεμπέτες και για φίλους και Ροβινσώνες του Καλδάρα, με τραγούδια όπως τα «Μια στεναχώρια» και «Δυο ποτήρια».
Το 1975 ηχογραφεί τον πρώτο προσωπικό της δίσκο, 12 λαϊκά τραγούδια, με τραγούδια διαφόρων συνθετών, όπως τα «Δημητρούλα μου» που γίνεται μεγάλη επιτυχία, «Η Ρόζα», «Ελενίτσα», «Λένγκω-Λένγκω», ενώ συμπεριλαμβάνεται και το «Όταν πίνει μια γυναίκα», σε μια καινούργια εκτέλεση . Επίσης συμμετέχει στο δίσκο Πάνος Τζαβέλλας: Τραγούδια απ'το αντάρτικο λημέρι του του Πάνου Τζαβέλλα, με το τραγούδι «Μάη Μάη».
Το 1976 ηχογραφεί τον προσωπικό δίσκο Λαϊκές Κυριακές με τραγούδια αποκλειστικά του Σταύρου Κουγιουμτζή, όπως τα «Μάτια μου μάτια μου», «Θά 'ταν 12 του Μάρτη», «Χρόνια σαν βροχή», «Τα σκούρα μάτια». Την ίδια χρονιά ηχογραφεί τον προσωπικό δίσκο Χάρις Αλεξίου 2 με τραγούδια διαφόρων συνθετών, όπως «Η Γκαρσόνα», «Κίτρινη πόλη», «Ένα παλιό ζεϊμπέκικο», «Πώς να σε λησμονήσω». Επίσης συμμετέχει στον δίσκο Αναφορά στον Καζαντζάκη του Κ. Μουντάκη.
Το 1977 ηχογραφεί τον διπλό προσωπικό δίσκο 24 και 1 τραγούδια " με τραγούδια διαφόρων συνθετών, όπως τα «Τι γλυκό να σ' αγαπούν», «Χρόνια χελιδόνια», «Οι Κυριακές στην Κατερίνη», «Όλες του κόσμου οι Κυριακές», «Χάθηκα», «Το Ανεστάκι», «Μη χαράζεις, βλέφαρό μου», «Μανταλιώ», «Μινόρε της αυγής», «Ούζο όταν πιεις», «Πουλάκι ξένο», «Όμορφη που 'ναι η Λειβαδιά», ενώ συμπεριλαμβάνεται και το «Οδός Αριστοτέλους», που είχε ηχογραφηθεί για τον ομώνυμο δίσκο των Γιάννη Σπανού και Λευτέρη Παπαδόπουλου το 1974.
Το 1979 έρχεται η στιγμή που ηχογραφεί προσωπικό δίσκο με τον Μάνο Λοΐζο σε στίχους Μανώλη Ρασούλη και Πυθαγόρα. Είναι Τα τραγούδια της Χαρούλας. Το τραγούδι «Ο φαντάρος» ξεχωρίζει αμέσως, ενώ το «Όλα σε θυμίζουν» θα καταγραφεί με το πέρασμα του χρόνου ως μία από τις κλασικές ελληνικές μπαλάντες. Άλλα τραγούδια του δίσκου είναι τα «Τίποτα δεν πάει χαμένο», «Πες μου πώς γίνεται», «Τέλι τέλι τέλι», «Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή», «Την όγδοη μέρα», «Γύφτισσα τον εβύζαξε». Ο δίσκος αυτός θα αποτελέσει ορόσημο για την πορεία της Αλεξίου. Την ίδια χρονιά συμμετέχει στο δίσκο Οι Προστάτες του Θωμά Μπακαλάκου με χαρακτηριστικό τραγούδι «Το γράμμα».
Κατά τη δεκαετία του '70 η Χάρις Αλεξίου εμφανίζεται σε μπουάτ στην Πλάκα ανοίγοντας τον δρόμο σε έναν νέο τρόπο παρουσίασης των τραγουδιών, τελείως διαφορετικό από τη συμβατική λογική των νυχτερινών κέντρων. Συμπίπτει με την περίοδο της μεταπολίτευσης, του πολιτικού τραγουδιού και της αναβίωσης του ρεμπέτικου, που τη βρίσκει να τραγουδά μπαλάντες, λαϊκά και έντεχνα, δημοτικά και ρεμπέτικα. Τραγουδά για μεγάλο διάστημα με τον Γιώργο Νταλάρα. Τραγουδά επίσης με τους Δήμητρα Γαλάνη, Αντώνη Καλογιάννη, Βασίλη Παπακωνσταντίνου, Γιάννη Πάριο. Οι συναυλίες που δίνει σε στάδια και θέατρα με τραγούδια γνωστών δημιουργών σημειώνουν μεγάλη επιτυχία.
Δεκαετία '80[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κατά τη δεκαετία του '80 ανέδειξε ίσως περισσότερο από πριν το "λαϊκό της προφίλ" μέσα από συνεργασίες με συνθέτες όπως ο Αντώνης Βαρδής, ο Χρήστος Νικολόπουλος, ο Θάνος Μικρούτσικος κ.ά. Δεν παρέλειψε όμως να χαρίσει ιδιαίτερα ευαίσθητες ερμηνείες στον δίσκο Τα τραγούδια της χτεσινής μέρας με τη Δήμητρα Γαλάνη. Με το δίσκο Τα τραγούδια της γης μου επέστρεψε στις "ρίζες" της (δημοτικό τραγούδι), αλλά και με τα «Τσίλικα», έκανε μια ζωντανή συνεργασία-έκπληξη με τον Ιταλό τροβαδούρο Πάολο Κόντε, τραγούδησε με τον Κώστα Χατζή και συνεργάστηκε με τον Μάνο Χατζιδάκι στην παραγωγή ενός από τους πιο αξιόλογους δίσκους στην καριέρα της, στο Η Χάρις Αλεξίου σε απρόβλεπτα τραγούδια. Τα τραγούδια: «Φεύγω», «Πόλη τουρκεμένη», «Οι μάγκες δεν υπάρχουν πια», «Αν πεθάνει μια αγάπη», «Ζήλεια μου», «Μία είναι η ουσία», «Η διαθήκη», «Η μπαλάντα της Ιφιγένειας» (αυτοβιογραφικό τραγούδι σε μουσική και στίχους της ίδιας), «Ελένη», «Ερωτικό», «Η αγάπη είναι ζάλη», «Όποια και να 'σαι», «Μ' έμπλεξε ένας μόρτης», «Η νύχτα θέλει έρωτα», «Τηλεφωνητής», «Μια πίστα από φώσφορο'' είναι μερικά μόνο από εκείνα που θεωρούνται πλέον κλασσικά.
Δεκαετία '90[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις αρχές της δεκαετίας του '90 βγάζει το δίσκο Δι' ευχών [2] σε μουσική του Νίκου Αντύπα, πρώην μέλους του συγκροτήματος Socrates, και στίχους -κυρίως- της Λίνας Νικολακοπούλου, εγκαινιάζοντας την ενασχόλησή της με ένα διαφορετικό ύφος μουσικής, με σαφείς τις ροκ, έντεχνες, αλλά και έθνικ επιρροές. Ο δίσκος αυτός συζητήθηκε, επικρίθηκε και εν τέλει αγαπήθηκε όσο λίγοι στην καριέρα της. Επόμενος μεγάλος σταθμός αυτής της δεκαετίας είναι ο δίσκος Οδός Νεφέλης '88, όπου η Αλεξίου μάς συστήνεται πλέον ως ολοκληρωμένη δημιουργός, αφού έχει γράψει η ίδια τη μουσική και τους στίχους σε δέκα από τα δώδεκα κομμάτια του άλμπουμ: «Το μινοράκι», «Οι φίλοι», οι «Δεκατρείς φωτιές», το «Ψυχές και σώματα», η «Πανσέληνος», το «Στις δώδεκα» (δισκογραφημένο aπο την Άλκηστη Πρωτοψάλτη στο δίσκο «Δικαίωμα»), ο «Άνθρωπος του κάβου» ξεχωρίζουν και συντροφεύουν την περιοδεία-μαμούθ που κάνει η Αλεξίου τα επόμενα χρόνια. Ακολουθούν τα CD των ζωντανών ηχογραφήσεων και η δεκαετία κλείνει με έναν ακόμη δίσκο με δικά της κομμάτια, Το παιχνίδι της αγάπης, ο οποίος δεν είχε όμως την ίδια εμπορική επιτυχία (ίσως ούτε την ίδια καλλιτεχνική αρτιότητα) με τον προηγούμενο, με τα τραγούδια "Οι δικοί μου ξένοι" και "Δωσ' Μου Μια Μέρα" να ξεχωρίζουν.
Δεκαετία του 2000[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2000 ένας πολυσυλλεκτικός δίσκος, το Παράξενο φως, και ένας με επανεκτελέσεις σε απέριττες ενορχηστρώσεις, οι Ψίθυροι αποτελούν τις πρώτες παραγωγές της Εστίας, της εταιρείας που συστήνει η ίδια η Αλεξίου, μέσω της οποίας πρόκειται να εκδίδει τους δίσκους της από εδω και πέρα. Το Ως την άκρη του ουρανού σου (2003) γίνεται δις πλατινένιο, ενώ σε καινούργια τραγούδια την ακούμε πάλι το 2006 με το νεο-δημοτικού ύφους άλμπουμ Βύσσινο και νεράντζι. Το 2007 συμμετέχει στον δίσκο Δρόμοι του Σωκράτη Μάλαμα όπου η ίδια έγραψε και τους στίχους για το τραγούδι Μην πολεμάς. Το 2005 αναλαμβάνει την παραγωγή του πρώτου προσωπικού CD της νέας τραγουδίστριας Ζωής Παπαδοπούλου και το 2008 κάνει το ίδιο για τον τραγουδοποιό Μάκη Σεβίλογλου. Το καλοκαίρι του 2008 η Χάρις Αλεξίου δίνει τη μεγαλύτερη συναυλία των τελευταίων χρόνων στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο με περισσότερους από 20.000 θεατές, μαζί με τους Μπάμπη Στόκα και Ανδριάνα Μπάμπαλη.Το καλοκαίρι του 2009 περιοδεύει σε όλη την Ελλάδα. Την ίδια χρονιά επιστρέφει στη δισκογραφία με τον νέο δίσκο Η αγάπη θα σε βρει όπου και να 'σαι με πωλήσεις άνω των 70.000 αντιτύπων. Μαζί με το νέο άλμπουμ της εκδίδει ένα λεύκωμα όπου καταγράφεται η μουσική διαδρομή της και η ζωή της στο τραγούδι . Το λεύκωμα περιέχει φωτογραφίες της από το αρχείο της και αποσπάσματα απο συνεντεύξεις. Το λέυκωμα επιμελείται ο Γιώργος Τσάμπρας ως αφηγητής και εκδίδεται απο την Κ.Γ. Αδάμ εκδοτική. Τραγούδια που ξεχωρίζουν την δεκαετία αυτή : "Να 'μαι καλά", "Εδώ σε θέλω", "Απόψε θέλω να πιω", "Οι φίλοι μου χαράματα", "Το κύμα", "Ίσως", "Ο άνθρωπός μου".
Δεκαετία του 2010[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 2010 εμφανίζεται τον Ιανουάριο μέχρι τέλη Μαρτίου στο Παλλάς και τον Απρίλιο στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης. Το καλοκαίρι περιοδεύει μαζί με τη Μάρθα Φριντζήλα σε όλη την Ελλάδα και δυο συναυλίες στη Κύπρο. Τον Μάιο του 2011 βραβεύεται με το βραβείο «Una vita per la musica - Giglio d’Oro» («Μια ζωή για τη μουσική») από το Ίδρυμα «Premio Galileo 2000» και πραγματοποιεί ευρωπαϊκή περιοδεία.[3] Τον Οκτώβριο παρουσιάζει ένα αφιέρωμα στον μεγάλο ιταλό συνθέτη Νίνο Ρότα με τίτλο Η Χάρις Αλεξίου στο Σινεμα του Νίνο Ρότα στο "ΘΕΑΤΡΟΝ" του Κέντρου Πολιτισμού "Ελληνικός Κόσμος" για πέντε παραστάσεις [4] και τον Νοέμβριο επισκέπτεται τους Έλληνες ομογενείς στην Αυστραλία για τρεις συναυλίες σε Αδελαΐδα, Μελβούρνη και Σίδνεϋ.[5]
Τον Ιανουάριο του 2012, έπειτα απο τριάντα χρόνια από τα Τραγούδια της χθεσινής μέρας, ξανασυνεργάζεται με τη Δήμητρα Γαλάνη, με επιτυχημένες κοινές τους εμφανίσεις στο θέατρο Παλλάς και στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης για τέσσερις παραστάσεις.[6] Οι μουσικές αυτές βραδιές ηχογραφούνται και τον Ιούλιο του 2012 βγαίνουν σε διπλό CD, με 36 τραγούδια.[7] Ταυτόχρονα οι δυο ερμηνεύτριες, το καλοκαίρι, ξεκινούν περιοδεία στην Ελλάδα και στην Κύπρο με πρώτο σταθμό την Αθήνα στο θέατρο Βράχων με δύο συναυλίες. Την ίδια στιγμή, εμφανίζεται στο Φεστιβάλ Sete της Γαλλίας, με τίτλο "Kalispera". Η συνεργασία με τη Δήμητρα Γαλάνη τελειώνει με μια συναυλία στο Olympia του Παρισιού.[8]
Το Φθινόπωρο του 2012, επιστρέφει στην δισκογραφία με 14 καινούρια τραγούδια σε ανέκδοτους στίχους του Μανώλη Ρασούλη.Το άλμπουμ ονομαζεται "Η Τρίπλα" και μουσική συνέθεσαν οι Βάσω Αλλαγιάννη, Πέτρος Βαγιόπουλος, Χρήστος Νικολόπουλος, Ορφέας Περίδης , Leon Y.Poliker και η ίδια η Χάρις Αλεξίου (διασκευή σε μουσική του Μάνου Λοΐζου). Ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 10 Δεκεμβρίου. Τον Απρίλιο του 2013 παρουσίασε τη νέα της δουλειά στο Gazarte για Επτά και Μία Νύχτες μαζί με μία νέα μουσική μπάντα, τους Nouveau Sextette (κορυφαίους Έλληνες σολίστες). Ερμηνεύει καινούρια τραγούδια και παλαιότερα δοσμένα με ένα καινούργιο τρόπο. Μαζί τους θα εμφανιστεί τον Μάιο στην Θεσσαλονίκη στο Love Casual Living, καθώς και το καλοκαίρι δίνοντας συναυλίες, οι οποίες τιτλοφορούνται "Δυο κόσμους έχει η ψυχη μου" σε πολλές πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Παράλληλα εμφανίζεται στο Τελ Αβίβ στις 26 και 27 Ιουνίου συμπράτοντας με την φιλαρμονική ορχήστρα του Ισραήλ στο ανακαινισμένο Mann Auditorium. Η συναυλία της επαναλαμβάνεται τον Νοέμβριο στο Τελ Αβίβ .Το καλοκαίρι το τραγούδι της «Για ενα Τανγκό» ταξιδεύει στο Χόλυγουντ καθώς θα ντύσει ως μουσικό θέμα την ταινία Before Midnight, η οποία είχε γυριστεί στην Μεσσηνία.
Το 2014 ξεκινά κοινές εμφανίσεις με την Τάνια Τσανακλίδου στο Anodos Live Stage μαζί με τους Nouveau Sextet και φίλους, παρουσιάζοντας ένα σχεδόν τετράωρο πρόγραμμα. Το ίδιο πρόγραμμα παρουσιάζουν το καλοκαίρι με συναυλίες σε πόλεις της Ελλάδας και της Κύπρου. Στις 3 Απρίλου εμφανίζεται με το γνωστό τουρκικό μουσικό συγκρότημα Ιντζέσαζ (Incesaz) στην Κωνσταντινούπολη στο Κέντρο Παραστάσεων και Καλλιτεχνικών Εκδηλώσεων του Εμπορικού Κέντρου Ζορλού.
Τον Ιούνιο συνεργάζεται με τη δισκογραφική εταιρεία Heaven music, από την οποία κυκλοφορεί το καινούριο τραγούδι Ένα φιλί, που φέρει την υπογραφή του Rous στη μουσική και του Νίκου Μωραΐτη στους στίχους. Το τραγούδι σημειώνει μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία και ξεπερνάει συνολικά τα 7 εκατομμύρια views στο youtube, εισάγοντας την Αλεξίου για μία ακόμη φορά σε μία νέα γενιά ακροατών. Τον Οκτώβριο κυκλοφορεί ο δίσκος "Τα όνειρα γίνονται πάλι", στον οποίο εκτός από το Ένα φιλί συμπεριλαμβάνονται τραγούδια σε μουσική συνθετών και τραγουδοποιών της νεότερης γενιάς (Στάθης Δρογώσης, Rous, Ανδριάνα Μπάμπαλη, Βασίλης Γαβριηλίδης), όλα σε στίχους του Νίκου Μωραΐτη, καθώς και ένα τραγούδι σε μουσική - στίχους της ίδιας της Αλεξίου. Το cd γίνεται πλατινένιο.
Τον Μάη του 2015 πραγματοποιεί ευρωπαϊκή περιοδεία ξεκινώντας από δυο ελληνικές πόλεις την Βέροια και την Πάτρα. Επίσης συμμετέχει σε αφιερώματα όπως για τον Χρήστο Νικολόπουλο στο Μέγαρο Μουσικής , για την Βάσω Αλλαγιάννη στο θέατρο Badminton.
Τον Φεβρουάριο του 2016 η Χάρις Αλεξίου ανεβαίνει για πρώτη φορά στο θεατρικό σανίδι σε δικό της κείμενο , το "Χειρόγραφο" σε σκηνοθεσία του Γιώργου Νανούρη στο Νέο θέατρο Κατερίνα Βασιλάκου . Η Αλεξίου παρουσιάζει σημαντικές στιγμές της προσωπικής και της επαγγελματικής της ζωής. Το έργο λαμβάνει διθυραμβικά σχόλια απο κοινό και κριτικούς με sold out παραστάσεις. Το έργο ανεβαίνει για δεύτερη χρονιά τον Οκτώβρη , τον Νοέμβριο στη Θεσσαλονίκη και στο Ισραήλ , τον Δεκέμβρη στην Πάτρα. Ταυτόχρονα κυκλοφορεί το ψηφιακό single "Ένα ναι κρύβει ενα όχι" για την παράσταση του Λάκη Λαζόπουλου "Αποχαιρετιστήριο Δείπνο" και δύο τραγούδια για την ταινία "η Ρόζα της Σμύρνης" του Γιώργου Κορδέλλα.
Τον Νοέμβριο του 2017 ξανανεβαίνει στο θεατρικό σανίδι στην παράσταση του εθνικού θεάτρου (Rex) "Οπερέττα" του Βίτολντ Γκομπρόβιτς, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου. Το καλοκαίρι συμμετέχει στο αφιέρωμα για τον Θάνο Μικρούτσικο στο θέατρο Βράχων και στο αφιέρωμα για τον Δημήτρη Μητροπάνο στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού. Τον Δεκέμβριο του 2018 συναντά τον Στάυρο Ξαρχάκο στην σκηνή του Gazarte σε ένα εφ' όλης της ύλης αφιέρωμα στον σπουδαίο συνθέτη Γιώργο Ζαμπέτα, οι παραστάσεις στέφονται με επιτυχία καθώς είναι όλες sold out.
Τον Απρίλιο του 2020 κυκλοφορεί μέσω της δισκογραφικής εταιρείας Minos EMI "Τα τραγούδια της ξενιτιας" ένα άλμπουμ που θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει το 1987. Δέκα τραγούδια του Θόδωρου Δερβενιώτη και του Κώστα Βίρβου, του Στέλιου Καζαντζίδη και της Ευτυχίας Παπαγιαννοπούλου, του Παναγιώτη Τούντα, του Βασίλη Τσιτσάνη, του Μίκη Θεοδωράκη και του Δημήτρη Χριστοδούλου, του Μάνου Λοΐζου και του Φώντα Λάδη, του Γιάννη Κυριαζή και του Δημήτρη Ρουμελιώτη, του Γεράσιμου Κλουβάτου και του Χαράλαμπου Βασιλειάδη, του Νάκη Πετρίδη, του Γιάννη Βασιλόπουλου και του Βαγγέλη Ατραΐδη και το Παραδοσιακό «Τζιβαέρι», κυκλοφορούν σε cd για πρώτη φορά, τριάντα τρία χρόνια μετά την ηχογράφησή τους[9].
Τον Ιούνιο σε μια αποκαλυπτική και συγκινητική συνέντευξη στο δεύτερο πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και στον Φώτη Απέργη η ίδια θα δηλώσει ότι σταματάει τις ζωντανές εμφανίσεις ύστερα από πενήντα χρόνια παρουσίας στο ελληνικό τραγούδι γιατί δεν την ακούει πια η φωνή της και δεν καταδέχεται να τραγουδάει αν δεν το κάνει καλά. Στην ίδια συνέντευξη δηλώνει πως έχει ηχογραφήσει ένα αποχαιρετιστήριο τραγούδι , ένα ντουέτο μαζί με την σπουδαία Yasmin Levy. Το τραγούδι This Shadow κυκλοφορεί τον Ιούλιο από την Minos Emi
Διακρίσεις
Έχει τιμηθεί με σημαντικές διακρίσεις:
Prix Adami από τη γαλλική Ακαδημία Charles Cros
Una vita per la musica - Giglio d’Oro» («Μια ζωή για τη μουσική»), από το Ίδρυμα «Premio Galileo 2000»
Στις 15 Μαΐου του 2010, ο δήμαρχος της Σμύρνης , δίνει το όνομα της Χάριτος Αλεξίου σε μια λεωφόρο της πόλης: Ηaris Αleksiou Dostluk Caddesi (Λεωφόρος Φιλίας) , τιμώντας την καταγωγή της και την προσφορά της στην τέχνη [12]
Προσωπική ζωή
Έχει παντρευτεί δύο φορές, με τον Αχιλλέα Θεοφίλου (παραγωγό) και τον Σωτήρη Μπασιάκο (μάνατζέρ της). Έχει υιοθετήσει έναν γιο, τον Μάνο Θεοφίλου, ο οποίος πήρε το όνομά του από τον αγαπημένο της φίλο, Μάνο Λοΐζο.